Με τα ρούχα αιματωμένα ξέρω ότι έβγαινες κρυφά να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά.
Διονυσίου Σολωμού Ύμνος Εις Την Ελευθερίαν
Η ιστορία της νεώτερης "ενδόξου" Ελλάδος σχηματίζεται γύρω από την αναπαραγωγή εθνικών καταστροφών και κατάρρευσης των πάντων.
Σήμερα, η "μικρά" πλην, όπως αποδεικνύεται, αν-έντιμος Ελλάς, χρεοκοπημένη και φορτωμένη με ατελείωτα δάνεια, υποχείριο μιας διεφθαρμένης και περιχαρακωμένης πολιτικής τάξης η οποία, συλλήβδην, αποτελεί την μεγαλύτερη ίσως απειλή για το Έθνος, βρίσκεται και πάλι, καθημαγμένη και ήδη υπό μόνιμο "διεθνή επιτήρηση", στον πάτο του γκρεμού.
Η αν-έντιμος, "ευρωπαϊκή", "ισχυρή" και "Ολυμπιακή" Ελλάς έχει αποδειχθεί η χειρότερη μαθήτρια και μια αθεράπευτη ασθενής.
Εξ αρχής στηριγμένη σε σαθρούς "κοινωνικούς μηχανισμούς", χωρίς οικονομικά θεμέλια, με ένα "εσωτερικό μέτωπο" σε μόνιμη εμπόλεμη κατάσταση γύρω από πολιτικές διαφορές και διαμάχες, με "αρχηγούς" κάτω του μετρίου και μια "λαϊκή βάση" συνήθως εξαθλιωμένη και κατατρεγμένη από εφιαλτικές ελλείψεις και δυσλειτουργίες, η Ελλάς βάδισε "την οδόν της δόξης" δίχως την παραμικρή ελπίδα ή έντιμη προσπάθεια μιας μονιμότερη βελτίωσης των πραγμάτων και θεμελίωσης ικανού κράτους και παραγωγικής οικονομίας.
Τα μεταπολεμικά φτιασίδια της "ανάπτυξης" και, εν καιρώ, της εισόδου της Ελλάδος στις "ευρωπαϊκές κοινότητες" (τότε ΕΟΚ) άφησαν τις ιδιαίτερες εκ γενετής παθογένειες της αλώβητες. Κατά ειρωνικό τρόπο, η συμμετοχή στις "ευρωπαϊκές κοινότητες", αντί να προκαλέσει ένα "κύμα" αλλαγών και προσαρμογών στο "αύριο", μεταλλάχθηκε ταχύτατα σε μια διάχυτη Ελληνικής πατέντας διαδικασία δημιουργίας αναρίθμητων ευκαιριών για διαφθορά, συλλογική και ατομική, και γρανιτώδη στήριξη του αρρωστημένου και βλάχο-κεντρικού "χθες".
Αποτελεί πλέον ιστορικό γεγονός, παραδείγματος χάριν, το ό,τι οι "σοσιαλιστικές" κυβερνήσεις που ακολούθησαν την είσοδο της Ελλάδος στην ΕΟΚ το 1979 κατασπατάλησαν τεράστιους και αναντικατάστατους πόρους "κοινής" ευρωπαϊκής προέλευσης για το "τάισμα" των "μη προνομιούχων" και μιας μονίμως διογκούμενης δημοσιο-υπαλληλίας, η οποία αποτέλεσε το εκλογικό τους commando, επιφορτισμένο με την εξασφάλιση της πλειοψηφίας στις "δημοκρατικές" εκλογές που κατά καιρούς προκηρυσσόταν.
Η λειτουργία της μεταπολιτευτικής Ελληνικής "δημοκρατίας" απέκτησε έτσι μια μηχανιστική, σχεδόν ρομποτική, σταθερότητα που στήριξε απόλυτα το μεγαλειώδες σχέδιο των "δημοκρατικών δυνάμεων" για την ανάπτυξη και την θωράκιση της "ισχυρής" Ελλάδος: ατελείωτα δανεικά για το "τάισμα" του πλήθους των εχόντων "αιτήματα" (ήγουν απαιτήσεις για ρουσφέτια), εξαπάτηση των "φραγκολεβαντίνων", μοίρασμα της εσωτερικής "πίτας" σε μια δράκα διεφθαρμένων "διαπλεκόμενων" επιχειρηματιών και εκδοτών και απονομή "δημοκρατικών δικαιωμάτων" πολιτικής και κοινωνικής αυθαιρεσίας σε μικρές οργανωμένες και πολιτικά "σημαντικές" μειοψηφίες, με ιδιαίτερη προτίμηση στα εργατικά συνδικάτα της διαρκώς επεκτεινόμενης δημοσιο-υπαλληλίας.
Οι εμπνευστές και εκφραστές αυτού του πολυσχιδούς σχεδίου όμως απέτυχαν να αναγνωρίσουν την ταχύτατα μειούμενη δυνατότητα τους (α) να εξαπατούν τους πάντες πάντα (β) να εξαπατούν αλλήλους με μια σιωπηρώς συμφωνημένη περιοδικότητα (βλέπε "δημοκρατικές εκλογές) και (γ) να νομίζουν ότι οι πράξεις τους και τα λόγια τους για "εσωτερική κατανάλωση" μπορούν να διατηρηθούν σε "στεγανά" όπου ούτε οι κουτόφραγκοι μπορούν να φθάσουν, αλλά ούτε και όποιοι άλλοι οι οποίοι, λόγω θέσης και ιδιότητας, έχουν δυνατότητες να "κλείσουν" το Ελληνικό παράρτημα δια παντός με βούλα και λουκέτο.
Αυτές οι υποθέσεις εργασίας των Ελλήνων "δημοκρατών" και των "κοινωνικά ευαίσθητων πολιτικών δυνάμεων" κατέπεσαν ταχύτατα καθώς ο υπόλοιπος κόσμος, εκτός της περιχαρακωμένης, πνευματικά και πρακτικά, "ισχυρής" Ελλάδος, πέρασε με αστραπιαία ταχύτητα σε εποχές οι οποίες δεν συγχωρούν και δεν λυπούνται τους "καπάτσους", αλλά κατά τα άλλα κόπανους, οι οποίοι δεν έχουν πραγματικά αποθέματα ισχύος, αλλά στηρίζονται μόνο στην "εξυπνάδα" τους και στις "πολιτικές" εμπνεύσεως λαϊκής αγοράς, γιουσουρούμ και "κοινωνικής δικαιοσύνης".
Έτσι, μετά από τις τόσες αβάστακτες επιτυχίες της "ισχυρής" Ελλάδος, σαν εκείνη των "magical Olympics", σήμερα βρισκόμαστε με μια ακόμα κυβέρνηση των "δημοκρατικών δυνάμεων" που, υπό την ακαταμάχητη πίεση της χρεοκοπίας, οικονομικής και πολιτικής, αυτοκαταργεί καθημερινά ακόμη και τις πιο αυτονόητες της υποσχέσεις, παραπαίει και "στοχεύει" στα τυφλά καθώς το τέλος (της μεταπολιτευτικής) εποχής της τραγικής παντομίμας, των "κοινωνικών καταχτήσεων", των "δίκαιων απαιτήσεων" και της δικτατορικής δημοσιο-υπαλληλίας που τρέφεται από τους κόπους των άλλων έχει φτάσει στο τέλος της -- με μια καισαρική τομή χωρίς αναισθητικό.
Η ελάχιστη διαπίστωση της στιγμής αυτής μας παραπέμπει στο ότι είναι αδύνατο να περιμένουμε έστω και την παραμικρή "επιτυχία" από το σημερινό πολιτικό μας δυναμικό, όπως είναι έμπλεο δημοκρατικής στερεότητας, τιμιότητας και προσήλωσης στην προστασία του Έθνους. Το "σύστημα" λοιπόν τετέλεσται και η "σφαγή των αμνών" αναπόφευκτη.
Για μια ακόμη φορά, η τώρα πια πραγματικά και αναπόφευκτα ξετιναγμένη και αν-έντιμος Ελλάς βρίσκεται χωρίς καπετάνιο και με πλήρωμα που έχει πέσει ήδη στις σωστικές λέμβους κουβαλώντας βαλίτσες πλήρεις με καρπούς πολυετών κόπων υπέρ του "κοινού συμφέροντος", που τώρα παίρνουν τον ασφαλή δρόμο προς της τράπεζες της Ελβετίας, του Λιχτενστάιν και των υπερκακτίων παραδείσων της τροπικής Καραβαϊκής.
Η συνέχεια επί της οθόνης (σε πραγματική προβολή High Definition) με συμμετοχή όλων των βρικολάκων της "μεταπολιτευτικής" μας "δημοκρατίας" που υποχρεωτικώς πλέον πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με laptop.