Δημήτρης Τσίτος
(Συγγραφέας, σύμβουλος διαπραγματεύσεων)
Copyright: www.rieas.gr
Σε προηγούμενα άρθρα σχολιάσαμε τη στάση, τις διαθέσεις και τις συμπεριφορές του πολιτικού συστήματος τις οποίες -όπως τις περιγράψαμε- ακόμη πιστεύουμε ότι είναι αυτές που είναι : εγκληματικές, καταδικαστέες και αξιοκατάκριτες. Όμως υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να ειπωθεί.
Αυτό το άθλιο και απεχθές μόρφωμα που κυβερνά, κατά παράδοση εδώ και πολλά χρόνια, τον Ελληνικό λαό είναι δημιούργημα του Ελληνικού λαού. Ας θυμηθούμε εκείνο το … καταπληκτικό, που αποδίδει όμως πλήρως την κατάσταση: «εκ του λαού, δια του λαού, δια τον λαόν»!
Το «γιατί» εξηγείται, διότι έτσι θέλησε ο λαός. Και γιατί «έτσι θέλησε ο λαός»; Ο λαός μας θέλησε και δημιούργησε αυτή την κατάσταση επειδή έτσι τον βόλευε. Οι πελατειακές σχέσεις που δημιούργησε και καλλιέργησε με τους πολιτικούς ήταν αυτές που τον έκαναν να περνάει καλά –διάβαζε, ο καθένας σε βάρος κάποιου άλλου. Ο βουλευτής «καθάριζε» για τον ψηφοφόρο του, ο βουλευτής του έκανε –με κάποιες, τάχα, δυσκολίες- τις εκδουλεύσεις, ο βουλευτής του του χάριζε ένα αίσθημα σιγουριάς και του δημιουργούσε και το περιβάλλον όπου ο ψηφοφόρος μπορούσε να φέρεται, ακόμη, και σαν κουτσαβάκι, τσαμπουκαλής και μάγκας!
Φυσικά το περιβάλλον και οι συνθήκες τότε και κάπως πρόσφατα ήταν τέτοιες που τα πράγματα αυτά μπορούσαν να γίνονται. Όλοι βολεμένοι και όλοι ευχαριστημένοι κατά το αγγλοσαξονικό “live and let live”.
Κάποια στιγμή τα πράγματα στένεψαν και οι τιμονιέρηδες αποφάσισαν να αλλάξουν το τροπάριο διότι αλλιώς δεν γινόταν (άλλωστε ο σώζων εαυτόν σωθήτω) και άρχισαν τα όργανα «οι τέτοιοι, οι πήξοι, οι δείξοι». Φυσικά οι επιθετικοί αυτοί προσδιορισμοί δεν απέχουν από την πραγματικότητα ή την αποδίδουν –οπωσδήποτε- σε μικρότερη διάσταση από την τραγική αλήθεια.
Ο ευγενής λαός μας δεν σκέφθηκε ούτε στιγμή να νιώσει –έστω λίγη- ενοχή για το δημιούργημά του. Ο Φρανκενστάιν κάτι έφτιαξε (το τέρας) και μετά αυτό του έφυγε από τα χέρια ανεξέλεγκτο και τον ενοχλεί ! Όμως ΑΥΤΟΣ το δημιούργησε.
Και ερχόμαστε τώρα σ αυτές τις φριχτές μέρες που ζούμε και που οπωσδήποτε και κατά γενική ομολογία θα ζήσουμε χειρότερες, να αναρωτηθούμε: άλλαξε τίποτε στο λαό μας;
Μάλλον όχι ! Αν κάνετε μια βόλτα στις καφετέριες που χρεώνουν τον καφέ 6 ευρώ θα τις δείτε γεμάτες. Τα πολυτελή αυτοκίνητα συνεχίζουν να κυκλοφορούν, τα ποσά που διατίθενται για ποδοσφαιριστές φαίνονται πια ιλιγγιώδη, τα σκυλάδικα συνεχίζουν να έχουν την πελατεία τους, η τηλεόραση μπουρδολογεί και έχει τηλεθεατές που αποβλακώνονται συνεχώς, και οι κοσμικοί συνεχίζουν να προκαλούν, όπως και οι καλλιτέχνες που έχοντας σκάσει από το διπλομπούκι το παίζουν φιλάνθρωποι, πρεσβευτές καλών θελήσεων και έξυπνοι φοροφυγάδες, χωρίς να σημαίνει ότι δεν βάζουν και τους συγγενείς τους σε θέσεις επιρροής για λόγους ευκόλως εννοούμενους.
Η αισχροκέρδεια συνεχίζεται ασύστολα, οι τράπεζες συνεχίζουν να έχουν χυδαία κέρδη και να προφυλάσσουν με κάθε τρόπο τα όσα για τόσα χρόνια λυμαίνονταν –θυμηθείτε το «πάρτε δάνειο για διακοπές, αξίζει να χαρείτε τη ζωή σας»-, τα σκουπίδια λαμπρύνουν τους δρόμους και οι διάφοροι συνδικαλίσταρχοι εκβιάζουν τις καταστάσεις μέχρι που να πάρουν αυτό που θέλουν, να εξαιρεθούν από γενικά μέτρα κλπ. Το κράτος –σαν σύστημα-δεν λειτουργεί είτε γιατί οι δημόσιοι λειτουργοί είναι δυσαρεστημένοι, είτε επειδή είναι ανίκανοι και τεμπέληδες, είτε επειδή δεν τους παρέχονται τα απαιτούμενα για να κάνουν τη δουλειά τους. Οι άνθρωποι των ΜΜΕ –Μέσα Μαζικής Επιβολής- οργιάζουν με το να προσπαθούν να παραπληροφορήσουν και να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο (εισπράττοντας καταπληκτικά ποσά). Όποιος μπορεί εκβιάζει και εκμεταλλεύεται όποιον μπορεί.
Και ΚΑΝΕΙΣ δεν αισθάνεται ένοχος επειδή πιστεύει (ή προφασίζεται) ότι υπερασπίζεται το δίκιο του και τα … κεκτημένα!
Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα.
Δεν πρόκειται να αλλάξουν τα πράγματα αν δεν γίνει αλλαγή της νοοτροπίας του λαού. Αυτά που υιοθετήσαμε μέχρι τώρα πρέπει να τα απορρίψουμε και να ενστερνιστούμε κάποιες άλλες αρχές και αξίες. Από κει πρέπει να ξεκινήσει η αλλαγή και όχι από τους πολιτικούς. Οι πολιτικοί είναι ενεργούμενα της λαϊκής διάθεσης, εφόσον όμως τους ελέγχει αποτελεσματικά ο λαός.
Είναι απαραίτητη η συνειδητοποίηση της «ατομικής ευθύνης και συμβολής στο συλλογικό αποτέλεσμα» και δεν φτάνει μόνο να βρίζουμε –καλώς γίνεται φυσικά και το αξίζουν- τους πολιτικούς. Όταν ο πολίτης πάψει να ζητάει αυτά που δεν του πρέπουν, όταν απαιτεί αυτά που το ανήκουν, όταν δεν ανέχεται αυτόν που τον εκμεταλλεύεται, τότε αρχίζει να είναι ολοκληρωμένος πολίτης και όχι ένα ανθρωπάκι κουτοπόνηρο και υστερόβουλο.