Copyright: www.rieas.gr

Σε μια εξαθλιωμένη, εξευτελισμένη και ταπεινωμένη χώρα, όπου κυριαρχεί η ανικανότητα, η υποκρισία, η φιλαυτία των πολιτικών και ένα διεφθαρμένο σύστημα διακυβέρνησης, ένας άνθρωπος των γραμμάτων αρνήθηκε το μεγάλο κρατικό βραβείο!

Η ηθική συνείδηση δημιουργεί πάντοτε προβλήματα και διελκυστίνδες για πολλούς, για κάποιους όμως τα πράγματα είναι απόλυτα ξεκάθαρα.

Ο κ. Ντίνος Χριστιανόπουλος, (στήν φωτογραφία δίπλα) ένας λογοτέχνης που το έργο και η ζωή του χαρακτηρίζονται ανέκαθεν από συνέπεια και συνέχεια με αρχές και αξίες υψηλοτάτου επιπέδου, αρνήθηκε να αποδεχτεί την «τιμή» που του απέδωσε το κράτος.

Ο Ποιητής Χριστιανόπουλος, ασκητής στον τρόπο της ζωής του και υποδειγματικός πολίτης που ποτέ δεν επεδίωξε πελατειακές σχέσεις με όσους, διακαώς, θα ήθελαν να έχουν μαζί του, ο άνθρωπος που δεν συμβιβάστηκε, που ποτέ δεν ξέχασε αλλά συγχώρεσε πολλούς όταν υπήρχε λόγος, έκανε μια πράξη συμβολική.

Τα σύμβολα αποκαλύπτουν πάρα πολλά όταν ερμηνευτούν με τον σωστό τρόπο. Η άρνησή του να αποδεχθεί τη «διάκριση» δεν ήταν μια πράξη για να προβληθεί. Είναι ήδη εξόχως διακεκριμένος – ο ίδιος και το έργο του – εδώ και πολλά χρόνια.

Η συμβολική πράξη του κ. Χριστιανόπουλου αποτελεί ένα «μάθημα αξιοπρέπειας». Ο Άνθρωπος αυτός, ο οποίος οπωσδήποτε δεν είναι υλικά πλούσιος, αλλά αν ψάξει κάποιος τις ρίζες του θα μείνει έκπληκτος από την ιστορία της οικογένειάς του από την Κωνσταντινούπολη, έχει τις αξίες και τις αρχές που λείπουν απ’ αυτούς που θα έπρεπε να τις έχουν – αυτούς που μας κυβερνούν με τον τρόπο που μας κυβερνούν.

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος μάς διδάσκει τι σημαίνει αξιοπρέπεια. Πολύ λίγο, υποθέτω, νοιάζεται για τα πρόσωπα και φυσικά ούτε ήθελε να τα προσβάλλει• άλλωστε, τι θα έβγαινε; Πολλούς απ’ αυτούς, τους θεωρούμενους και πρόσκαιρους μοιχεπιβάτες της εφήμερης δόξας, ούτε τους γνωρίζει ούτε και τον ενδιαφέρουν. Το «σύστημα» ήθελε να κρίνει και σ’ εμάς να δώσει μιαν ευκαιρία να σκεφθούμε με εθνική αξιοπρέπεια.

Αρνήθηκε να αποδεχτεί ένα «βραβείο» προερχόμενο από το «μηχανισμό» ενός σάπιου συστήματος που όζει. Και βέβαια, το ερώτημα που προκύπτει είναι: ποιος βραβεύει ποιόν; Οι ελάχιστοι τους μέγιστους, ώστε, αν αποδεχθούν τη βράβευση, να περιέλθουν στην ίδια κατάσταση με αυτούς, να μην μπορούν πλέον να αρθρώσουν λόγο και να σταματήσουν να ενοχλούν πρόσωπα και πράγματα; Σε τέτοιες περιπτώσεις το «σύστημα» βραβεύει το ίδιο τον εαυτό του επειδή βράβευσε σπουδαίους – ή αυτούς που σκόπιμα και υστερόβουλα καθιστά σπουδαίους και διακεκριμένους ανθρώπους.

Σε τέτοιες κινήσεις δεν είμαστε μαθημένοι, ούτε και είναι συχνές. Το συνηθισμένο μάλιστα είναι, όσοι έχουν παρόμοιες διαθέσεις – να τους απονέμονται δηλαδή βραβεία και διακρίσεις – να συνωθούνται στους προθαλάμους των «λειτουργών» που κινούν τα νήματα ή να εγκαταβιώνουν σε χώρους κοσμικούς, και άλλους, που θα τους διευκόλυναν για το σκοπό τους, και στο τέλος να καμαρώνουν κορδωμένοι, ευχαριστούντες με τρόπο εξοργιστικά γλοιώδη και ευχαριστούμενοι.

Φαντασθείτε, όμως, έναν άνθρωπο με την ηθική και την αξιοπρέπεια του κ. Χριστιανόπουλου να διαπραγματεύεται και να συνομιλεί με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πόσο προσεκτικοί θα ήταν – οι «τρόικες» και οι άλλοι – όταν θα είχαν να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο πρόσωπο με αξιοπρεπή στάση. Ένα πολίτη που δεν θα ανεχόταν κανένα σύστημα διακυβέρνησης διεφθαρμένο και ανίκανο, αντί να προσπαθεί να αντιπαρέρχεται και να κουκουλώνει τα ελεεινά των Ελεεινών. Φαντασθείτε πόσο σεβασμό θα ενέπνεε μια τέτοια προσωπικότητα και στους Έλληνες αλλά και στους ξένους.

Ο Ποιητής της ανθρωπιάς, που περπάτησε σε δρόμους και είδε κατάματα τη δυστυχία των ανθρώπων, την κτηνωδία του κράτους, την υποκρισία και την αναλγησία των πολιτικών στεφανωμένη με την αλαζονεία, μας δίνει το μάθημα που έχουμε ανάγκη και χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε, ως Έλληνες και ως λαός.

Η άρνηση του να αποδεχτεί το βραβείο δεν είναι ένα χαστούκι σ’ αυτούς που τόλμησαν να προσπαθήσουν την «εξαγορά» του – αυτούς σε λίγο καιρό θα τους ξεχάσουμε και μόνο το χάλι στο οποίο μάς έφεραν θα ζούμε.

Η άρνηση να συναινέσει στην απαξίωση ηθικών αρχών και να «βουβαθεί» είναι ένα διαχρονικό ορόσημο. Ο Χριστιανόπουλος δεν ανήκει μόνο στην Ελλάδα – που τόσο τίμησε με την πράξη του. Είναι ένας Έλληνας με παγκόσμια αξία. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες και διδάσκονται σε πανεπιστήμια. Ως Έλληνες πρέπει να είμαστε περήφανοι που έχουμε έναν τέτοιο συμπατριώτη, άκαμπτο ηθικά, που δεν τον λυγίζουν υλικές ανάγκες, διακρίσεις, πιέσεις και κατατρεγμοί διαφόρων μορφών.

Το «σύστημα», με τα αναρίθμητα καλοταϊσμένα τσιράκια και τα παράσιτά του, θα προσπαθήσει να τον παρουσιάσει «ως γραφικό». Όταν θα δούνε ότι κι αυτό δεν «πιάνει» τότε θα λένε: «Ξέρετε, εμάς μας προσέβαλε ακόμη και ο Χριστιανόπουλος, δεν είμαστε όποιοι όποιοι …» και θα καμαρώνουν απολαμβάνοντας τη μεγάλη τιμή που τους περιποίησε.

Δημήτρης Κ. Τσίτος
(Συγγραφέας - Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων)

 

We use cookies

We use cookies on our website. Some of them are essential for the operation of the site, while others help us to improve this site and the user experience (tracking cookies). You can decide for yourself whether you want to allow cookies or not. Please note that if you reject them, you may not be able to use all the functionalities of the site.