Δημήτρης Τσίτος
(Συγγραφέας – Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων)
Copyright: www.rieas.gr
Σχολιασμός στα πρόσφατα.
Οι εταίροι μας ήθελαν μια κυβέρνηση στη χώρα και έβγαζαν σπυριά με την προοπτική εκλογής ως κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα έχουμε μια κυβέρνηση –εξαιρετικά αδύναμη και ίσως ετοιμόρροπη- η οποία αμέσως δήλωσε ότι προτεραιότητά της είναι η παραμονή της χώρας στο Ευρώ και η τήρηση των –αδίκων- όρων του επαίσχυντου μνημονίου.
Ο Πρωθυπουργός της χώρας με σαφέστατο τρόπο και μεγάλη –ρητορική τουλάχιστον- έμφαση επιβεβαιώνει ότι θα πραγματοποιήσει τα όσα επιθυμούν οι δανειστές μας.
Ο Υπουργός των οικονομικών θέτει σαν προτεραιότητα την εκπλήρωση των όρων του επαχθούς φορτίου, και της λεόντειας συμφωνίας, και κατά δεύτερο λόγο αναφέρεται στην ανακούφιση των Ελλήνων οι οποίοι αρχίζουν να μαστίζονται από επιδημία αυτοκτονιών σε εθνική κλίμακα.
Φυσικά, οι ξένοι είχαν και έχουν, δυστυχώς ακόμη δίκιο, όταν μιλούν για αισχρή και αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση, ένα φορολογικό σύστημα που αποτελεί όνειδος και μίασμα για μια σύγχρονη κοινωνία και εκπληκτική αδράνεια και απάθεια σχετικά με ιδιωτικοποίηση των οργανισμών, εταιρειών και άλλων παρασίτων που καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία και την εκτεταμένη διαφθορά.
Η Ελλάδα πληρώνει τώρα για τους βολεμένους για 40 και πλέον χρόνια και ήρθε η ώρα να απαλλαγεί από αυτούς με κάθε κόστος. Ένα ολόκληρο έθνος κατέρρευσε οικονομικά, ηθικά και εθνικά για 200.000 άχρηστους και ανίκανους βολεμένους από τους πολιτικούς πάτρωνες τους οι οποίοι τακτοποιούσαν ... αλληλόχρεους λογαριασμούς.
Η υποκρισία και η ανθελληνική συμπεριφορά «πατέρων του Έθνους» συνεχίζεται. Μέχρι χθες ζητούσαν «αναδρομικά»! Μόλις 30 βουλευτές παραιτήθηκαν από το βουλευτικό τους αυτοκίνητο – οι υπόλοιποι το θέλουν. Οι άνθρωποι αυτοί οι οποίοι δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο μας κοστίζουν πολλά. Ακόμη φρουρούνται υπουργοί παρελθούσης χρήσεως οι οποίοι ίσως θα έπρεπε να δικασθούν για τα όσα έχουν κάνει. Η ανικανότητα δεν σε αθωώνει από τις –έστω ακούσιες, ας πούμε- κακές πράξεις.
Όμως ας ξαναγυρίσουμε στη συμπεριφορά των δανειστών μας.
Είναι μεγάλη ντροπή όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας υπόσχεται τήρηση των συμφωνημένων, όταν ο Υπουργός οικονομικών –διακριτή προσωπικότητα- τονίζει ότι θα είμαστε συνεπείς, αυτοί να φέρονται όπως φέρονται. Είναι ΑΙΣΧΟΣ και ΥΒΡΙΣ. Δεν είναι πλέον προειδοποίηση, ούτε απειλή, με τον τρόπο που γίνεται. Είναι ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ. Θα μπορούσαν, κάλλιστα, να πούνε αυτά που θέλουν να πούνε κατ’ ιδίαν. Θα μπορούσαν να κάνουν μια κίνηση καλής διαθέσεως σε μια κυβέρνηση η οποία κατ’ ουσία είναι ο τοποτηρητής των συμφερόντων τους και ξεκινάει τώρα το έργο της. Δεν το κάνουν. Απλά μειώνουν όλα όσα μπορούν να μειώσουν.
Ο κ. Σαμαράς έχει να παίξει ένα ιστορικό ρόλο. Πρέπει να εξασφαλίσει την αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό –άντε ας πούμε και στο … εσωτερικό-, αλλά θα μείνει στην ιστορία και θα έχει στο πλευρό του τον Ελληνικό λαό όταν θα χρειαστεί να πει ένα μεγαλειώδες «αϊ σιχτίρ» στους εταίρους μας, προειδοποιώντας τους ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ, αν συνεχίσουν το ίδιο βιολί και να τους θέσει αντιμέτωπους με το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις υπόλοιπες αντιμνημονιακές πολιτικές παρατάξεις.
Πιο άθλια κατάσταση για τον Ελληνικό λαό δεν μπορεί να γίνει. Τι θα έχουμε να χάσουμε πλέον; Την υποστήριξη αυτών που διέφθειραν, ακόμη περισσότερο, διεφθαρμένους πολιτικούς για να κάνουν μπίζνες με σκάρτα οπλικά συστήματα και όχι μόνον;
Αν ήταν σε θέση εξουσίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ή ο Ανδρέας Παπανδρέου μάλλον κάτι τέτοιο θα έκαναν. Μπορεί η κυβέρνηση να «αλλάξει τον αδόξαστο» στους ευρωπαίους αλαζόνες! Ο ψύλλος έχει τεράστια δύναμη αν γνωρίζει τι πρέπει να κάνει. Αν μπει στον ακουστικό πόρο του ελέφαντα και του τσιμπήσει το νεύρο, τον τρελαίνει και η ζημιά που δεν μπορεί να κάνει ο ίδιος την κάνει ο μισοτρελλαμένος ελέφαντας (βλέπε: the war of the flea).
Σε τι κατάσταση βρισκόμαστε, πλέον, μπορεί να την καταλάβει κάποιος που φοράει γραβάτα αν κάνει μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας -100 με διακόσια μέτρα από τη Βουλή- περίπου στις οκτώ και μισή το βράδυ. Άνθρωποι αγριεμένοι και σε απόγνωση σε κοιτούν με ένα εγκληματικό βλέμμα –αυτοί δεν είναι αλλοδαποί, είναι έλληνες. Προς το παρόν κοιτούν. Αύριο θα χιμήξουν.
Οι ψυχές των 1300 που αυτοκτόνησαν, η απόγνωση των νέων ανθρώπων που στο 50% είναι άνεργοι και χωρίς προοπτικές, όλοι όσοι υποφέρουν και δεν μπορούν να κάνουν κάτι θα ανακουφίζονταν από μια γενναία κίνηση του Πρωθυπουργού.
Τι έχουμε πλέον να φοβηθούμε; Μήπως τον Οκτώβριο που –καθώς λέγεται- θα γίνει η μεγάλη έκρηξη;