Η Ελλάς, αν κρίνουμε από τα λεκτικά χαρακτηριστικά της εξαρθρωμένης και οξειδωμένης γλώσσας που χρησιμοποιούν πια όλα τα “Μου Μου Ε”, αλλά και το σύνολο των ανά τα τηλεοπτικά “παράθυρα” πολιτικών μας στελεχών, είναι μια χώρα “στοιχημάτων”.
Πολλά λέγονται τις μέρες αυτές περί “φορολογικής θύελλας” και άλλων παρομοίων συμφορών που μας ετοιμάζει η κυβέρνηση ως τμήμα της δέσμης (ελληνιστί “πακέτου”) μέτρων τα οποία, υποτίθεται, θα μάς οδηγήσουν σε ηρεμότερα και ασφαλέστερα οικονομικά νερά.
Η τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάς δεν αποτελεί έκπληξη για όσους τουλάχιστον έκαναν τον κόπο, εδώ και πολλά χρόνια, να παρατηρούν και να μελετούν ορισμένα σύνολα:
• το σύνολο των ακατάληπτα παράλογων και συχνά διεστραμμένων «οικονομικών πολιτικών» που προώθησαν χρεωκοπημένες κομματικές ολιγαρχίες στα χρόνια μετά το ’74 και την επανίδρυση της ελληνικής «δημοκρατίας»•
Δρ. Χρήστος Ιακώβου
(Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών - KYKEM)
Copyright: Christos Iakovou on line
Όταν πριν από δέκα χρόνια, οι ΗΠΑ έσπευσαν να βοηθήσουν τις τουρκικές δυνάμεις να συλλάβουν τον ηγέτη του Εργατικού Kόμματος του Κουρδιστάν (PKK), Αμπντουλλάχ Οτσαλάν, πολλοί μίλησαν για το τέλος του Κουρδικού ζητήματος, ελάχιστοι όμως μπόρεσαν να αναλύσουν το γεγονός εκείνο μέσα από ένα διαφορετικό στρατηγικό πρίσμα. Το θέμα αυτό ήρθε στην επιφάνεια μετά την επίσκεψη του Ομπάμα στην Τουρκία τον περασμένο Απρίλιο και τις έκτοτε εξελίξεις γύρω από τη Μεσανατολική διάσταση του Κουρδικού. Μέσα σε λιγότερο από εκατό χρόνια, αφότου το Κουρδικό άρχισε να σχηματοποιείται ως γεωπολιτικό ζήτημα στην Μέση Ανατολή, δεν είχε πάρει τέτοια περιφερειακή διάσταση όπως τη σημερινή.
Δρ. Μαρία Αλβανού
(Εγκληματολόγος-Ειδικός σε θέματα τρομοκρατίας- Αναλύτρια στο RIEAS)
Copyright: www.rieas.gr
11 Σεπτεμβρίου 2001: η πρωτοφανής σε μέγεθος και αντίκτυπο επίθεση των ισλαμιστών εξτρεμιστών στη Νέα Υόρκη ξεκίνησε ένα καινούργιο κεφάλαιο στη διεθνή τρομοκρατία και στην αντιμετώπιση της. Φέτος συμπληρώνονται οκτώ χρόνια από το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους και ο απολογισμός έχει να μας πει πολλά.
Καταρχήν- παρά τα όσα πίστευαν κάποιοι – οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν κατέρρευσαν από το βαρύ πλήγμα. Αντίθετα, παρατηρήθηκε ανάκαμψη της χώρας με πρωτοφανή κοινωνική συλλογικότητα και αποφασιστικότητα απέναντι στον τρομοκρατικό κίνδυνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εγχώριες ισλαμικές κοινότητες ήταν από τις πρώτες που καταδίκασαν την επίθεση και δήλωσαν πρόθυμες για συνεργασία με τις αρχές, προκειμένου να εντοπιστούν και να απομονωθούν εξτρεμιστικά στοιχεία. Δυστυχώς, η αμερικανική απάντηση στην 11η Σεπτεμβρίου χαρακτηρίστηκε και από υπερβολές που αμαύρωσαν σε μεγάλο βαθμό το ηθικό υπόβαθρο της Δύσης.
Δρ. Μαρία Αλβανού
(Εγκληματολόγος- Ειδικός σε θέματα Τρομοκρατίας – Αναλύτρια στο RIEAS)
Copyright: www.rieas.gr
Τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά και τις αιματηρές επιθέσεις στο Λονδίνο και τη Μαδρίτη, η ασφάλεια των ευρωπαίων πολιτών από τρομοκρατικές ενέργειες θεωρείται και προβάλλεται από τις κυβερνήσεις ως υπ’ αριθμόν 1 προτεραιότητα για τη λήψη μέτρων. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ένα από τα κράτη που έχει εισάγει «δρακόντεια» νομοθεσία με δικονομικές διαδικασίες εναντίον των υπόπτων για τρομοκρατικές ενέργειες που έχουν εγείρει την κριτική όσων υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στις 10 Ιουνίου η Βουλή των Λόρδων (Δικαστικό Τμήμα) αποδοκίμασε τέτοια μέτρα, βασιζόμενη στην απόφαση 3455/05 της 19 Φεβρουαρίου 2009 στην υπόθεση A. and Others v. the United Kingdom. Πρόκειται για μια απόφαση που δυστυχώς πέρασε απαρατήρητη και ασχολίαστη στη χώρα μας. Κι όμως έχει τεράστια σημασία, γιατί οριοθετεί μέχρι που επιτρέπεται να φτάνουν τα κράτη που έχουν επικυρώσει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με τα μέτρα καταπολέμησης της τρομοκρατίας, ώστε να μη θίγουν τελικά τα ίδια αυτό που διατείνονται ότι προστατεύουν: την ασφάλεια των ανθρώπων.