Μετά τη "νίκη" των Βρυξελλών, οι "επιτυχίες" της κυβέρνησης μας συνεχίζονται ακάθεκτες.
Η ανησυχία και ο φόβος αυξάνονται, με τη μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού να βρίσκεται σε απόγνωση και πια να αντιλαμβάνεται ότι τα "έχουμε σχέδιο" μεταφράζονται στο ακριβώς αντίθετο.
Τα φονικά spreads δεν λεν' να υποχωρήσουν σε πείσμα των εδώ μαθητευομένων μάγων.
Η συμφωνία "στήριξης" της Ελλάδας που επιτεύχθηκε στις 25 Μαρτίου στις Βρυξέλλες δεν αποτελεί ούτε "νίκη", ούτε, πολύ περισσότερο, την απαρχή μιας ομαλής αποκλιμάκωσης του ακατάβλητου οικονομικού προβλήματος που αντιμετωπίζουμε.
Η κυβέρνηση συνειδητά πανηγυρίζει για κάτι που, όπως γνωρίζει, δεν υφίσταται: οι Ευρωπαίοι "εταίροι" μας (δηλαδή, η Γερμανία) ΔΕΝ συμφώνησαν να μας δώσουν έστω και ένα μοναδικό σεντίμ σε χαμηλότοκα δάνεια που ίσως θα μπορούσαν να βοηθήσουν κάπως μια χώρα που βρίσκεται στα χάλια μας.
Προ καιρού στην σελίδα αυτή είχαμε υπογραμμίσει ότι η πολιτική και οικονομική μας κατάσταση έχουν δημιουργήσει "...ένα ανυπέρβλητο αδιέξοδο που φράζει τον δρόμο μιας έστω και τυπικής απόπειρας για την δημιουργία πραγματικής, αποτελεσματικής στρατηγικής για εσωτερική ασφάλεια προσαρμοσμένη στους δύσκολους και επικίνδυνους καιρούς του παρόντος".
Εδώ και πολλές εβδομάδες, η χώρα βιώνει ένα νεύρο-ψυχιατρικό επεισόδιο διαρκείας. Οι "ευρείες μάζες" των χαζογράφων της κυρίας στήλης των διαφόρων εντύπων βρίσκουν εαυτές προ μιας "νέας πραγματικότητας".
Οι συνθήκες είναι βαρύτατες: αναπτύσσονται περικοπές πραγματικού εισοδήματος όχι μόνο λόγω των περιβόητων "μέτρων", αλλά και λόγω της αναπόφευκτης συρρίκνωσης της "πραγματικής" οικονομίας (ποια είναι άραγε η "φανταστική" οικονομία;) η οποία καλπάζει διότι η χώρα ούτε παράγει, ούτε εξάγει, ούτε δίνει σημεία μεταστροφής προς ένα νέο υπόδειγμα οικονομικής συνδιάρθωσης που θα μπορούσε να δημιουργήσει ελπίδες και μια μικρή έστω δραστηριότητα προς την σωστή κατεύθυνση.
H απλή αριθμητική που καταρρίπτει ασυζητητί την δέσμη (ελληνιστί "πακέτο") των μέτρων που μόλις εξαγγέλθηκαν από την κυβέρνηση για να "σώσουν την πατρίδα" είναι πολύ απλή, αλλά σαφέστατα εκτός προφανώς εμβέλειας των "εγκεφάλων" που αποφάσισαν πως θα "σωθούμε": άνοδος φόρων υπό καθεστώς άγριας συμπίεσης ήδη χαμηλών εισοδημάτων και καθολικής ύφεσης ισούται με καταβαράθρωση της κατανάλωσης, πτώχευση επιχειρήσεων, απολύσεις en masse, κατακόρυφη μείωση εισπράξεων και κερδών και, εν τέλει, μείωση των δημοσίων εσόδων.
Πριν παραφρονήσουμε τελείως με την "πολιτική εξόδου" από την καταστροφική κρίση, η οποία βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της συζήτησης -- πέντε ολόκληρους μήνες μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 -- αλλά και με τις συνεχείς "διαρροές", "εκτιμήσεις" και ιστορίες για αγρίους που προωθεί τόσο απερίσκεπτα και ερασιτεχνικά η κυβέρνηση, ας κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις οι οποίες, υπό τις παρούσες συνθήκες της σουρεαλιστικής πολιτικής "πραγματικότητας", επέχουν θέση μάλλον ψυχολογικής υποστήριξης παρά οτιδήποτε άλλο.